Sunday, June 8, 2008

Σκακιστικές Κινήσεις

Πάντα όταν κάποιος σε οποιοδήποτε επίπεδο ( ατομικό, κρατικό, διεθνές ) προσπαθεί να πετύχει κάτι και θέλει σοβαρά να το κάνει ακολουθεί μία στρατηγική. Η στρατηγική αυτή μπορεί να παραμείνει σταθερή ή να αλλάξει ανάλογα με την ποιότητα της στρατηγικής του αντιπάλου.

Υπάρχουν πολλά είδη στρατηγικής τα οποία κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει και τα οποία, αν ενδιαφερόμαστε, μπορούμε να τα δούμε στην πιο αφηρημένη μορφή τους κατά την διεξαγωγή μιάς παρτίδας σκακιού ( ή πολλών ). Όπως και τα μαθηματικά έτσι και το σκάκι περικλείει δέος και φόβο ότι δεν θα μπορέσουμε να το καταλάβουμε. Αυτό όμως δεν είναι αληθές ούτε στην μία ούτε στην άλλη περίπτωση αφού και τα μαθηματικά και το σκάκι είναι απλώς μία γλώσσα απλής λογικής ακριβώς όπως και η γλώσσα που χρησιμοποιούμε για να επικοινωνήσουμε : στην αρχή συλλαβίζουμε αλλά αν συνεχίσουμε να την εξασκούμε αποκτούμε ευφράδεια και ακόμα και γλαφυρότητα στον λόγο μας. Όλοι οι σκακιστές ανεξαιρέτως ομολογούν ότι πρίν να μπορέσει κανείς να μετρήσει ικανότητα ή ταλέντο στο σκάκι θα πρέπει να έχει διδαχθεί όλες τις σκακιστικές κινήσεις και στρατηγικές που αν δεν τις ξέρει κάποιος όσο έξυπνος ή ταλαντούχος και αν είναι δεν θα μπορέσει να το δείξει.

Αυτό ακριβώς είναι το οποίο συμβαίνει σε όλες τις πτυχές της ζωής και ακριβώς αυτή η γνώση είναι που επιχειρείται να αποκρυφτεί από τους πολίτες και όταν παρόλα αυτά την αποκτήσουν και την κάνουν κτήμα τους να τους πείσουν ότι αυτό που έχουν δεν υφίσταται ή είναι πολύ αργά να το χρησιμοποιήσουν.

Στην περίπτωση του θέματος της ονομασίας των Σκοπίων το παρατηρούμε αυτό με την συνεχή καραμέλα προπαγάνδας για εσωτερική κατανάλωση και μόνο σύμφωνα με την οποία οποιαδήποτε αντίρρηση της Ελλάδος και απαίτηση για παντελή απουσία του όρου Μακεδονία από το όνομα του κρατιδίου των Σκοπίων είναι καταδικασμένη επειδή ‘ τώρα είναι πολύ αργά’.

Αυτό είναι επικοινωνιακό τρυκ καθότι ποτέ δεν είναι αργά, ιδίως στις περιπτώσεις που ο λαός δεν έχει λάβει σαφή και επίσημη ενημέρωση για την δράση και τις αποφάσεις ή ενέργειες ή έλλειψη αυτών από τις εκάστοτε κυβερνήσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Επίσης είναι ψευδής ισχυρισμός όπως δείχνεται από τα δεδομένα και άλλων περιπτώσεων [ βλ. περίπτωση ένστασης της Γαλλίας στην επίσημη ονομασία ‘Μεγάλη Βρετανία’ ( δηλαδή ονομασία με προσδιορισμό ) λόγω πιθανού αλυτρωτισμού της Αγγλίας προς την Βρετάνη της Γαλλίας η οποία ένσταση κερδίσθηκε / περίπτωση απαγόρευσης του κράτους της Κίνας προς το κράτος της Ταϊβάν να χρησιμοποιήσει σύνθετη ονομασία με τον όρο Κίνα ] διεθνώς.

Επίσης καταρρίπτεται ιστορικά ο ισχυρισμός ότι σύνθετη ονομασία με προσδιορισμό δεν προωθεί αλυτρωτικά κίνητρα, καθότι εάν αυτό ήταν αληθές η ένσταση της Γαλλίας δεν θα εισακουγόταν ( αντί για Μεγάλη Βρετανία η Αγγλία αναγκάστηκε να ονομαστεί επίσημα Ηνωμένο Βασίλειο / UK ) ούτε θα είχε εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε η κατάσταση στο τότε διχασμένο Βιετνάμ.
Συνεπώς, όχι μόνο δεν είναι αργά αλλά και δεν πρέπει επ’ουδενί να επιτραπεί να υπάρξει ο όρος Μακεδονία σε οποιαδήποτε είδους σύνθετη ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων.

Οποιαδήποτε φαινοτυπικά ‘μετριοπαθείς’ και ‘συμβιβαστικές’ λύσεις / υποχωρήσεις είναι στην ουσία όχι μόνο προδοτικές προς την Ελλάδα και άδικες με βάση τα ιστορικά, ανθρωπολογικά και ανθρωπιστικά δεδομένα αλλά και πολεμοκάπηλες και άκρως καταστροφικές για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη των Βαλκανίων και όχι μόνο, αφού με μία σύνθετη ονομασία προωθείται φιλοπόλεμη και αλυτρωτική πολιτική πολύ εύκολα εφαρμόσιμη στα χέρια οποιουδήποτε ασυνείδητου ή χρηματισμένου ηγέτη.

Μία πολύ επιτυχής στρατηγική η οποία εφαρμόζεται στο σκάκι και στη ζωή είναι αυτή του ‘ διαίρει και βασίλευε’ : είναι πολύ εύκολο να νικήσεις τον αντίπαλο εάν απομονώσεις σε μικρές ομάδες τα πιόνια του πάνω στην σκακιέρα αντί να τα αφήσεις να έχουν ένα μεγάλο κοινό μέτωπο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό ανέκαθεν επιτυγχάνεται μέσω της παραπληροφόρησης, της διχόνοιας, του αποσυντονισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες και τμήματα της. Τρανταχτό παράδειγμα στην ιστορία της Ελλάδος αποτελεί ο Εμφύλιος Πόλεμος του 194 ο οποίος δημιουργήθηκε από συστηματική παραπληροφόρηση των διαφόρων διαφορετικών ομάδων αγωνιστών και πολιτών οι οποίοι είχαν συνεργαστεί ομαλότατα και επιτυχέστατα κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα όπου υπήρχε απουσία όλων των ‘ηγετικών’ πολιτικών φιγούρων που πρωτοστάτησαν κατά την διάρκεια του Εμφυλίου. Αυτή η παραπληροφόρηση που ξεκίνησε από την ώρα της άφιξης των κορυφώθηκε με τα διάφορα γεγονότα προβοκάτσιας και τον εκφοβισμό του κόσμου σε σχέση με την κατοχή όπλων και τον φιλοσοφικό / πολιτικό προσανατολισμό των διαφόρων ομάδων που είχαν πολεμήσει ενωμένα κατά του ναζισμού και που αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας και εκπαίδευσης το οποίο είχαν ήδη εφαρμόσει με μεγάλη επιτυχία πρίν την άφιξη των πολιτικών αυτών ατόμων από την Αίγυπτο. Αυτό ακριβώς το κράτος πρόνοιας και εκπαίδευσης που απείχε παρασάγγας από τον κοινωνικοοικονομικό σχεδιασμό της ΕΣΣΔ, ήταν που εξαφανίσθηκε δια παντός σαν να μην υπήρξε ποτέ με την επέλαση του τεχνητού αυτού Εμφυλίου Πολέμου.

Στις μέρες μας επιχειρείται ακριβώς η ίδια διασπορά διχόνοιας και διάσπαση του Ελληνικού στοιχείου εντός και εκτός των συνόρων μέσω :

1. της παραπληροφόρησης

Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν μία άκρως μονομερή και μη αντικειμενική κατάσταση, προωθώντας εμμέσως ή αμέσως πλήν σαφώς τις θέσεις των Σκοπίων, φιμώνοντας ταυτόχρονα όλες τις πράξεις, εναντιώσεις και κινήσεις από Έλληνες πολίτες και συλλόγους εντός και εκτός των συνόρων. Έτσι εντός των συνόρων οι Έλληνες πιστεύουν ότι η Διασπορά δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το Μακεδονικό και είναι άεργη ή σύμφωνη με τις θέσεις ξένων δυνάμεων, η Διασπορά πιστεύει ότι οι Έλληνες εντός των συνόρων αδιαφορούν αναλόγως ή συμφωνούν με τις επίσημες ανακοινώσεις και θέσεις των κρατούντων και πιστεύουν ότι η χλιαρή πολιτική της κυβέρνησης η οποία ακολουθεί τις λεγόμενες ‘ συμβιβαστικές’ λύσεις που ήδη αναλύσαμε πού οδηγούν είναι η πιο δυναμική που έχει να δείξει ο εγχώριος Ελληνικός πληθυσμός. Έτσι και οι εγχώριοι Έλληνες και της Διασποράς αισθάνονται απομονωμένοι, αποδυναμωμένοι και τουλάχιστον απογοητευμένοι ο ένας από τον άλλον.


Τα τοπικά ΜΜΕ κάθε περιοχής προβάλλουν πολύ διαφορετικές εικόνες κάνοντας μία προπαγάνδα η οποία είναι ανόμοια και αντιφατική και την οποία ο κάθε Ελληνικός τόπος θεωρεί ότι είναι καθολική στην Ελληνική επικράτεια. Έτσι στην Βόρειο Ελλάδα προωθείται δυσανεξία στις Σκοπιανές θέσεις και μία αίσθηση μαχητικότητας σε περίπτωση αλυτρωτισμού. Στην Νότια Ελλάδα όμως καλλιεργείται μεγάλη ανεκτικότητα στις Σκοπιανές θέσεις και μετριοπάθεια στην καλύτερη περίπτωση έως και ηττοπάθεια. Στην Κύπρο αισθάνονται θυμό προς την κυρίως Ελλάδα διότι προωθείται ότι η Ελλάδα τους πρόδωσε από την εισβολή του Αττίλα και μετά. Ενώ στην κυρίως Ελλάδα υπάρχει δυσαρέσκεια προς την Κύπρο για την έλλειψη υποστήριξης που φαίνεται να μας παρέχει στους αγώνες μας ή και στην επιδείνωση των συνθηκών των διαπραγματεύσεων λόγω της εκκρεμούσας Κυπριακής κατάστασης. Το ίδιο συμβαίνει και στην Κρήτη αφού κυκλοφορεί η φήμη ότι η Κρήτη αισθάνεται πιο πολύ Κρήτη παρά Ελλάδα.

Αυτό παράγει μία τεχνητή κατάσταση διαφοροποίησης και διάσπασης που πολύ εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε Εθνικό σπαραγμό με πολύ δυσοίωνες προοπτικές εξέλιξης για το ενιαίο κράτος της Ελλάδας.

2. της απειλής

Με την προπαγάνδα και την επιβολή μίας τεχνητής υπέρογκης ακρίβειας ο Ελληνικός λαός βομβαρδίζεται από την ιδέα ότι είναι φτωχός, ανίσχυρος και αδύναμος. Η συνεχείς αποτυχημένες συνδικαλιστικές προσπάθειες να κάμψουν τις κατάφωρες κοινωνικές παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού είναι μία συνεχής επιβεβαίωση προς τον Έλληνα πολίτη ότι ‘μπορεί να φωνάξει αλλά όχι να επιβληθεί’.

Επίσης απειλούμαστε ότι η απόφαση είναι ήδη ειλλημμένη από την πλειοψηφία της Διεθνούς Κοινότητας και εάν αντιταχθούμε θα πηγαίνουμε ενάντια στις λεγόμενες υπερδυνάμεις με ζοφερές αλλά κατά βάση και κατ’ ουσία απροσδιόριστες συνέπειες χωρίς να τονίζεται η δική μας στρατηγική δύναμη και σημασία προς αυτές.

Επίσης απειλούμαστε ότι είμαστε στρατιωτικά αδύναμοι, ιδέα που έχει καλλιεργηθεί συστηματικά από την εποχή της εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο, που ήταν και η επίσημη δικαιολογία των τότε κρατούντων για την υποχώρηση μας και την αποτροπή των χιλιάδων Ελλήνων πολιτών κάθε ηλικίας που αυθόρμητα και εθελοντικά συνέρευσαν στο κέντρο της Αθήνας για να αποσταλούν προς υπεράσπιση της Κύπρου, όπου και διετάχθησαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους επειδή « δεν υπήρχαν όπλα και εξοπλισμός για Κυπριακή εκστρατεία». Τώρα ομολογείται ανοιχτά και αναιδώς από τους τότε στρατηγούς ότι είπαν ψέματα για να μην υποστηρίξουν την Κύπρο και να αναχαιτίσουν τον ενωμένο Ελληνικό λαό ο οποίος χωρίς όπλα και εξοπλισμό έκανε το έπος του 1940.

Το ίδιο ακριβώς σκηνικό αναχαίτισης της πρόθεσης του Ελληνικού Λαού για προάσπιση των δικαιωμάτων της Ελλάδας και των εδαφών της υπήρξε στα Ίμια το 1996.

Το ίδιο γίνεται και τώρα από τα ίδια ακριβώς άτομα, παρατάξεις και συμφέροντα όχι για να μην κατέβουν οι Έλληνες σε πόλεμο αλλά για να φοβούνται τι θα γίνει εάν υψώσουν την πραγματική διπλωματική τους φωνή.

Μέχρι τώρα εξερευνήσαμε τις πιο εμφανείς σκακιστικές κινήσεις και στρατηγικές αυτών που είναι ενάντια στον Ελληνικό Λαό αλλά και σε κάθε Λαό συμπεριλαμβανομένου και του κρατιδίου των Σκοπίων που χειραγωγείται εδώ και πενήντα χρόνια.

Στο επόμενο άρθρο θα εξερευνήσουμε τις πιο απλές σκακιστικές κινήσεις και στρατηγικές που θα εξασφάλιζαν ειρήνη στην περιοχή των Βαλκανίων και ακέραια τα Ελληνικά συμφέροντα χωρίς καμία καταπάτηση των δικαιωμάτων άλλων Λαών.