Monday, July 21, 2008

Επικοινωνιακά Μηνύματα (2ο)

Ολοκληρώνοντας την ανάλυση μας σχετικά με το πιο πρόσφατο ανακοινωμένο επικοινωνιακό τρίκ το οποίο έπεται της ανταλλαγής επιστολών ανάμεσα στους πρωθυπουργούς της Ελλάδος και της χώρας των Σκοπίων, θα ξεκινήσουμε με το να αναφέρουμε ποια ήταν η χρησιμότητα του όλου θέματος της Μελίτης Φλωρίνης όπως και θα αναφερθούμε στην σημασία άλλων κινήσεων οι οποίες ενώ είναι πολύ σημαντικές αποκρύπτονται από τον Ελληνικό λαό και πιθανότατα αυτόν της χώρας των Σκοπίων, ενώ το τι επικοινωνείται στο εξωτερικό παραμένει μη προσδιορισμένο.

Συγκεκριμένα, από το δήθεν ‘ διπλωματικά επικίνδυνο ’ θέμα της εορτής του προφήτη Ηλία στην Μελίτη της Φλώρινας, όπου λαβαίνει χώρα ετήσιο φεστιβάλ κουλτούρας και πολιτισμού των Βαλκανίων :

Τα ΜΜΕ ανέφεραν και σχολίασαν :

1. ότι στην Μελίτη υπάρχει θέμα ‘ Μακεδονικής ’ μειονότητας και περιουσιών το οποίο αποδεικνύεται με την παρουσία χορευτικών και μουσικών συγκροτημάτων από την χώρα των Σκοπίων τα οποία παίζουν σλαβόφωνη μουσική κατόπιν προσκλήσεως των οργανωτών του πολιτιστικού φεστιβάλ.

2. ότι προσκαλούνται άτομα από την χώρα των Σκοπίων τα οποία συγγενεύουν με κατοίκους της Μελίτης, γεγονός το οποίο παρουσιάζεται ως περαιτέρω ένδειξη υπάρξεως της μειονότητας αυτής.

3. ότι άτομα ανώνυμα ( παρουσιάζονται στην τηλεόραση χωρίς ονοματεπώνυμο και ιδιότητα και φυσικά καμία εξακρίβωση στοιχείων ) αναφέρουν την βεβαιότητα τους για την ύπαρξη της μειονότητας αυτής στην Μελίτη και την Ελλάδα, αυτό-ονομαζόμενοι ‘ Μακεδόνες του Αιγαίου ’.

4. ότι κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου μέλη ακροδεξιάς ομάδας που ταυτίζεται με ναζισμό διαδήλωσαν στα σύνορα της Ελλάδας την αντίρρηση τους να εισέλθουν πούλμαν τα οποία φερόταν ότι μετέφεραν Σκοπιανούς διαδηλωτές / συγκροτήματα / της διασποράς, γεγονός το οποίο εκθέτει την Ελλάδα. Κατόπιν παρεμβάσεως του εισαγγελέα οι ‘ φανατισμένοι’ διαλύθηκαν ειρηνικά, και η πρόσβαση των Σκοπιανών επετράπη από την στιγμή εκείνη.

5. ότι οι Σκοπιανοί ήταν πάρα πολύ δυσαρεστημένοι διότι αναγκάστηκαν να περιμένουν δύο ώρες στα σύνορα καθώς γινόταν έλεγχος για την ασφάλεια των Ελλήνων και της ειρήνης αφού Σκοπιανοί είχαν δημοσίως απειλήσει με επεισόδια επί Ελληνικού εδάφους, γεγονός το οποίο για κάποιο λόγο αποτελεί μείον για την Ελλάδα.


Παίρνοντας το κάθε ένα σημείο μεμονωμένα θα εξηγήσουμε α. τι επιδιώκουν τα ΜΜΕ να μεταδώσουν στον Ελληνικό λαό, και β. γιατί το όλο θέμα της Μελίτης είναι κατασκευασμένο για επικοινωνιακούς λόγους.


« 1. ότι στην Μελίτη υπάρχει θέμα ‘ Μακεδονικής ’ μειονότητας και περιουσιών το οποίο αποδεικνύεται με την παρουσία χορευτικών και μουσικών συγκροτημάτων από την χώρα των Σκοπίων τα οποία παίζουν σλαβόφωνη μουσική κατόπιν προσκλήσεως των οργανωτών του πολιτιστικού φεστιβάλ.»

Είναι ευρέως γνωστό ότι όταν διοργανώνεις ένα πολιτιστικό φεστιβάλ όπου λαβαίνουν μέρος διεθνή πολιτιστικά συγκροτήματα πρέπει κατ’ αρχάς να τα καλέσεις εσύ ενεργά ώστε να προγραμματίσουν να έρθουν στο φεστιβάλ σου και πολλές φορές τους προσφέρεις και χρηματική αμοιβή / φιλοξενία. Από την στιγμή που το συγκεκριμένο συγκρότημα δέχεται να συμμετάσχει ακριβώς γιατί είναι πολιτιστικό και αντιπροσωπεύει φολκλόρ της κουλτούρας / Έθνους του εξυπακούεται ότι όταν θα έρθει στην περιοχή σου που λαμβάνει χώρα το φεστιβάλ θα χορέψει και θα τραγουδήσει και θα μιλήσει την γλώσσα, τα τραγούδια και τους χορούς του για τα οποία και το κάλεσες.

Ύπαρξη τέτοιου συγκροτήματος που επισκέπτεται δεν συνεπάγεται σαφώς περιουσιακά και εδαφικά ή άλλου είδους Εθνικά θέματα διότι εάν αυτό συνέβαινε τότε όλη η υφήλιος θα είχε πρόβλημα καθότι έχουν θεαθεί σε διάφορες χώρες εμφανίσεις Ιρλανδικών, Κινεζικών, Αβοριγινών, Σαολίν, Αργεντινών, Ισπανικών, Ρωσσικών και άλλων συγκροτημάτων τα οποία εμφανώς χορεύουν τους παραδοσιακούς τους χορούς και ομιλούν την γλώσσα τους καθ’ όλη την διάρκεια της παραμονής του στην κάθε χώρα όπου διεξάγονται εκδηλώσεις. Δηλαδή, κάτι το οποίο είναι φυσιολογικό παρουσιάζεται διαστρεβλωμένα από τα ΜΜΕ προς δημιουργία φόβου, θυμού και εντυπώσεων.


« 2. ότι προσκαλούνται άτομα από την χώρα των Σκοπίων τα οποία συγγενεύουν με κατοίκους της Μελίτης, γεγονός το οποίο παρουσιάζεται ως περαιτέρω ένδειξη υπάρξεως της μειονότητας αυτής.»

Και πάλι υπάρχει προσπάθεια εκφοβισμού μέσω παραπληροφόρησης και εσφαλμένης απόδοσης σοβαρότητας / επικινδυνότητας / αποδειξιμότητας ενός γεγονότος το οποίο αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο λόγω της πολυποίκιλλης κινήσεως πληθυσμών ανά την υφήλιο :

Είναι πάρα πολύ λογικό και συμβαίνει σε όλα τα κράτη κατά συρροή και επανάληψη να προσκαλούνται συγγενείς διαφόρων Εθνικοτήτων και υπηκοοτήτων να επισκεφτούν τις οικογένειες τους σε κάποια χώρα ασχέτως αν οι οικογένειες αυτές που διαμένουν στην χώρα αυτή είναι γηγενείς, μετανάστες, της διασποράς, κλπ. Αυτό το φαινόμενο όμως δεν αποτελεί απόδειξη εδαφικού / Εθνικού / περιουσιακού δικαιώματος στην χώρα που επισκέπτονται ή διαμένουν ως μετανάστες / πρόσφυγες. Εάν αυτό αλήθευε τότε η παρέλαση των Ελλήνων κάθε 25η Μαρτίου στην Αστόρια της Ν. Υόρκης στις Η.Π.Α. ή οι εκδηλώσεις των απανταχού Ιρλανδών την επέτειο του Αγίου Πατρικίου με παρελάσεις κ. α. θα αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο ότι η Αστόρια είναι Ελληνική επικράτεια υπό κατοχή των Αμερικανών πλέον των 50 ετών και η Ιρλανδική επικράτεια είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και τα εδάφη της είναι κατεχόμενα από παραπάνω από 6 χώρες της Αμερικανικής Ηπείρου, της Ευρώπης και της Αυστραλίας. Αυτά χωρίς να αναφέρουμε τις άλλες εκδηλώσεις από Κινεζικές, Ιταλικές, κ.α. Εθνικές ομάδες.
«3. ότι άτομα ανώνυμα ( παρουσιάζονται στην τηλεόραση χωρίς ονοματεπώνυμο και ιδιότητα και φυσικά καμία εξακρίβωση στοιχείων ) αναφέρουν την βεβαιότητα τους για την ύπαρξη της μειονότητας αυτής στην Μελίτη και την Ελλάδα, αυτό-ονομαζόμενοι ‘ Μακεδόνες του Αιγαίου’ .»

Κατ’ αρχάς ο όρος ‘ Μακεδόνας του Αιγαίου’ αποτελεί γεωγραφικό οξύμωρο το οποίο αν και θα μπορούσε να είναι απλώς απόδειξη της γελοιότητας και αυθαιρεσίας των ανθρώπων που σχεδιάζουν αυτή την προπαγάνδα, στην ουσία είναι μία έμμεση αλλά πολύ σαφής απόπειρα να αναδείξουν έναν όρο ο οποίος είναι συνδεδεμένος με συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας και των κατοίκων της ( δηλαδή, ένας όρος μιάς υποδιαίρεσης ) σε έναν όρο ο οποίος είναι ενός συνόλου με υποδιαιρέσεις, όπως π.χ. η Ελλάδα είναι ένας όρος που περιέχει τις υποδιαιρέσεις Κρήτη, Κυκλάδες, Ήπειρος, Θράκη, κλπ.

Τα άτομα τα οποία παρουσιάζονται να το ισχυρίζονται αυτό δεν δίνουν καμία απόδειξη πέρα των λόγων τους για την ύπαρξη τους και ούτε φυσικά και τους ζητείται από τα ΜΜΕ που τους δίνουν πλήρη κάλυψη. Μετά από τηλεφωνική μου έρευνα στους ντόπιους της Μελίτης πληροφορήθηκα ότι μία πολύ μικρή ομάδα ατόμων δυσαρεστημένα ή σε δύσκολη θέση από το κυβερνών κόμμα δηλώνουν τα παραπάνω έναντι αμοιβής. Επίσης πληροφορήθηκα ότι ακόμα και με αυτές τις συνθήκες είναι πολύ δύσκολο για τα ΜΜΕ / κανάλια να βρούν ανθρώπους που θα κάνουν έστω και ανώνυμα αυτές τις δηλώσεις και ‘ τους κυνηγούν να τους βρούν σα λύκοι’ όπως μου ειπώθηκε κατά λέξη.

Όταν ρώτησα άτομο της μη κρατικής ραδιοφωνίας της περιοχής γιατί δεν αναφέρει όλα αυτά τα πράγματα, μου απάντησε ότι το ΕΣΡ ( Εθνικό Συμβούλιο ..) έχει απαγορεύσει σε όλους τους τοπικούς σταθμούς εκτός του κρατικού να σχολιάζουν ή να αναφέρουν οτιδήποτε δεν εμπίπτει στις αυστηρά καλλιτεχνικές / αθλητικές κατηγορίες.

«4. ότι κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου μέλη ακροδεξιάς ομάδας που ταυτίζεται με ναζισμό διαδήλωσαν στα σύνορα της Ελλάδας την αντίρρηση τους να εισέλθουν πούλμαν τα οποία φερόταν ότι μετέφεραν Σκοπιανούς διαδηλωτές / συγκροτήματα / της διασποράς, γεγονός το οποίο εκθέτει την Ελλάδα. Κατόπιν παρεμβάσεως του εισαγγελέα οι ‘ φανατισμένοι’ διαλύθηκαν ειρηνικά, και η πρόσβαση των Σκοπιανών επετράπη από την στιγμή εκείνη.»

Κατ’ αρχάς, αυτό δεν θα είχε συμβεί εάν από τα Πανελληνίας και διεθνούς εμβέλειας ΜΜΕ δεν είχε καλλιεργηθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της εβδομάδος μία τρομοκρατία ότι το φεστιβάλ το οποίο γίνεται στην Μελίτη πρόκειται να έχει οποιοδήποτε άλλο χαρακτήρα ή επικινδυνότητα από το αντικειμενικό, ακίνδυνο πολιτιστικό του προφίλ.

Κατά δεύτερον, στηλιτεύεται το συνταγματικό δικαίωμα του οποιουδήποτε Έλληνα ασχέτως πολιτικού προσανατολισμού να διαδηλώνει ειρηνικά την πρόθεση του. Εάν και εφ’ όσον η διαδήλωση των ανθρώπων αυτών αποτελείτο μόνο από προβολή συνθημάτων δια βοής δεν είχε κανείς δικαίωμα να τους διαλύσει.

Κατά τρίτον, η συγκεκριμένη ομάδα με τις ενέργειες της χρωματίζει και τρομοκρατεί τους υπόλοιπους φιλελεύθερους Έλληνες στο να παραμείνουν άεργοι ( όχι μέσω διαδηλώσεων, αλλά μέσω των οδών που πραγματικά μετρούν και που η συγκεκριμένη ομάδα ακροδεξιών σαφέστατα δεν έχει ακολουθήσει ) και να μην προασπίσουν τα ανθρώπινα τους δικαιώματα από φόβο να μην χαρακτηριστούν ολοκληρωτικοί, χουντικοί ή φασίστες.

Είναι απορίας άξιον γιατί δόθηκε δημοσιότητα στην συγκεκριμένη ομάδα και τις πράξεις της ενώ όλη η υπόλοιπη ευρύτατη δραστηριότητα των Ελλήνων εντός και εκτός των συνόρων η οποία είναι ειρηνική και φιλελεύθερη διδάσκοντας τον σωστό τρόπο υπερασπίσεως των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων ( μέρος των οποίων είναι και οι Μακεδόνες ) παραμένει αδημοσίευτη και απρόβλητη παρ’ όλα τα επανειλημμένα δελτία τύπου σε όλα τα προαναφερόμενα κανάλια τα οποία είναι φορείς πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής, αντι-θρησκευτικής και αντι-εθνικής προπαγάνδας.

Επίσης είναι απαράδεκτο να επικρίνεται Ελληνικός πληθυσμός για την επιλογή του να μην θέλει συγκεκριμένα στοιχεία να εισέρχονται στην χώρα του, γεγονός το οποίο αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του όπως είναι και για κάθε πληθυσμό χώρας. Δικαίωμα που διαφαίνεται να προασπίζεται στις περιπτώσεις κλεισίματος των συνόρων για προστασία από τρομοκρατία που λαμβάνουν χώρα στα σύνορα των Η.Π.Α. και του Ηνωμένου Βασιλείου.

«5. ότι οι Σκοπιανοί ήταν πάρα πολύ δυσαρεστημένοι διότι αναγκάστηκαν να περιμένουν δύο ώρες στα σύνορα καθώς γινόταν έλεγχος για την ασφάλεια των Ελλήνων και της ειρήνης αφού Σκοπιανοί είχαν δημοσίως απειλήσει με επεισόδια επί Ελληνικού εδάφους, γεγονός το οποίο για κάποιο λόγο αποτελεί μείον για την Ελλάδα.»


Το πώς αισθάνεται κάποιος ο οποίος θέλει να εισέλθει σε μία ξένη χώρα, η οποία θέλει να προασπίσει την ειρήνη και την τάξη εντός των συνόρων της και για αυτό ακολουθεί συγκεκριμένα μέτρα ασφαλείας τα οποία είναι τυπικά και δεν παραβαίνουν κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, είναι άνευ σημασίας και δεν αποτελεί κανενός είδους πολιτικό επιχείρημα ή είδηση. Η προβολή ανθρώπων που γκρινιάζουν στον φακό γιατί έπρεπε να αποδείξουν όπως κάθε αλλοδαπός ότι δεν πρόκειται να προκαλέσουν εγκληματικές ενέργειες εντός των Ελληνικών συνόρων είναι απλώς μία λαβή για να θυμώσει αδίκως ένας λαός.

Εάν το πώς αισθάνεται και τι σχόλια έχει να κάνει αυτός ο οποίος υπόκειται σε έλεγχο στα σύνορα μιάς χώρας έχει βαρύτητα, τότε θα έπρεπε να καταργηθούν όλοι οι άκρως ταπεινωτικοί και προσβλητικοί έλεγχοι που υπόκεινται τουρίστες στα σύνορα του Ηνωμ. Βασιλείου και της Αμερικής, καθώς και σε κάθε αεροδρόμιο όπου κατάσχονται προσωπικά είδη όπως αρώματα και νυχοκόπτες και δημοσιοποιούνται προσωπικά είδη τα οποία αποτελούν παραβίαση της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας ενός ατόμου.

Βλέπουμε με αυτή την ανάλυση ότι το όλο θέμα της Μελίτης αποτελεί μία ειδησεοθηρική και προβοκατόρικη διαστρεβλωμένη παρουσίαση μίας απλής πολιτιστικής γιορτής γεγονός που καθιστά όλους τους παράγοντες προβολής των ρεπορτάζ αυτών ( ρεπόρτερ, σχολιαστές, παραγωγοί, αρχισυντάκτες ,διευθυντές σταθμών, ιδιοκτήτες καναλιών, κ.α. ) καθώς και των κρατικών φορέων που το επέτρεψαν να προβάλλεται κατά την διάρκεια μίας ολόκληρης εβδομάδος πολεμοκάπηλους, αντι-ειρηνιστές, ανθέλληνες και υπονομευτές της ευημερίας και ειρήνης του λαού του κράτους των Σκοπίων και όχι μόνο.

Λόγω έκτασης θα αναφερθούμε στο θέμα της απόκρυψης ή υποτονισμού στοιχείων πολύ σημαντικών σε σχέση με το όλο θέμα των Σκοπίων την επόμενη φορά.

1 comment:

Michael Tzanakis said...

Αγαπητή Όλγα,

Νοιώθω την ανάγκη να προχωρήσω σε ένα δεύτερο σχόλιο, με την αφορμή της επιστολής Γκρούεφσκι στον Πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο, διαμαρτυρόμενος και απαιτώντας διερεύνηση και προστασία για την δήθεν «Μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα. Αυτή η κίνηση έχει άμεση σχέση με τήν επικοινωνιακή εκμετάλλευση την οποία αναλύεις θαυμάσια και την οποία προσυπογράφω απόλυτα.
Το θέμα έχει άμεση σχέση και με τις σκακιστικές κινήσεις που αναφέρεις στο προτελευταίο σου άρθρο, αλλά και με μία συστηματική πολιτική πίεσης που έχει αρχίσει και εφαρμόζει ο Γκρουέφσκι που ταυτόχρονα προσπαθεί να κάνει μάτ και στους εσωτερικούς του αντιπάλους αλλά και βεβαίως στους Ευρωπαίους ετέρους. Ο παρακάτω τρόπος θεωρώ ότι πρέπει τουλάχιστον κατ’ υπόθεσιν να θεωρηθεί εξεταστέος:
Ο Γκρουέφσκι γνωρίζει ότι η οποιαδήποτε ελπίδα του να στρέψει την ισορροπία υπέρ του, δεν βασίζεται βέβαια στην ύπαρξη τεκμηριωμένων ιστορικά και αδιαμφισβήτητων στοιχείων. Γνωρίζει ότι ό,τι στοιχεία συγκεντρωθούν από τα επιτελεία της προπαγάνδας του εύκολα καταρρίπτονται διότι έρχονται αναγκαστικά και αυτόματα αντιμέτωπα όχι τόσο με την ιστορική αλήθεια, (που και αυτή, άσχετα με πόσο κόπο, χρήμα και με πόσο σχεδιασμό από τα ΜΜΕ υπό την επιρροή του, θα μπορούσε να την θέσει, έστω, σε μονομερή και αβέβαια αμφισβήτηση, και σε κάποια «επιστημονικότητα» εσωτερικής αυστηρώς κατανάλωσης – σας προτείνω την πολύ καλή ταινία Wag the Dog με τον Ντάστιν Χόφμαν για όσους αμφιβάλουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί και να γίνει πιστευτό) αλλά, κυρίως, με την μεταπολεμική φιλοσοφία και καταδίκη των nativist narratives, έτσι όπως αυτή ξεκίνησε με την Δίκη της Νυρεμβέργης και απετέλεσε την κυριάρχη φιλοσοφία των κεντρικών Ευρωπαϊκών φιλελευθέρων δημοκρατιών (liberal corporate western democracies) και του «κράτους δικαίου και πρόνοιας» (welfare state), και αργότερα της «κοινωνίας των πολιτών» (civil society). Επιστρέψετέ μου να σπεύσω να επισημάνω ότι το γεγονός ότι η απλή ύπαρξη αυτών των ιδεολογιών ουδόλως σημαίνει ότι στην πράξη εφαρμόζονται ή ότι οι πολίτες μέσα στα κράτη αυτά δεν χρειάστηκε και δεν χρειάζεται να δίνουν αγώνες για να κερδίσουν σιγά-σιγά τα δικαιώματα τους που θεωρητικά απορρέουν από τα συντάγματά τους.
Παρά λοιπόν την όποια ολιγωρία, ή και υποκρισία, καταμαρτυρήσει κανείς στους εφαρμοστές των ιδεολογιών αυτών στην ζώσα καθημερινή πράξη των πολιτειών τους, τυπικά είναι υποχρεωμένοι να στέκονται πίσω από και να υπερασπίζουν τις ιδεολογίες αυτές.
Εκεί έχει εγερθεί ένα εμπόδιο λοιπόν για την αλυτρωτική προπαγάνδα του Γκούεφσκι, δεδομένου ότι η Ελλάδα προσυπογράφει τις παραπάνω φιλελεύθερες διακηρύξεις και τυπικά τουλάχιστον ανήκει στις δυτικού τύπου δημοκρατίες μετακαπιταλιστικής ανάπτυξης (με όλα τα δεινά, οικονομικά και μη, καθώς και τις δομικές ασυνέπειες, σημειώνω και πάλι, που συμπεριλαμβάνει αυτό). Αυτό το εμπόδιο είναι που πρέπει να καμφθεί. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Κατ’ αρχάς δεν μπορεί να γίνει από την μια στιγμή στην άλλη διότι θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας συνεχούς πίεσης όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στους άλλους ετέρους, ώστε να συνεχίζεται μία τέτοια αλυτρωτική προπαγάνδα. Και οι προϋποθέσεις είναι ακριβώς, (1) η συστηματική επένδυση στον ενδοτισμό της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας και η δόμηση των καταλλήλων ερεισμάτων πάνω στον φόβο και ατολμία που συνεχώς συνθέτουν την αλγεινή εικόνα των half-baked αποκρούσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης και (2) στην συστηματική (εκ συστήματος δηλαδή και οργανωμένης) στρατηγικής «εμφύτευσης» της (δήθεν) «Μακεδονικής» ονοματολογίας (cognitive embedding) σύμφωνα με τα συμφέροντα του ιδίου, και εκ παραλλήλου ταυτόχρονα στην εντόπια κοινή γνώμη αλλά και διεθνή (και εδώ διαπράττουν ένα τεράστιο ατόπημα και καταπατούν για ακόμη μία φορά την ίδια τους την φιλελεύθερη ιδεολογία οι Αμερικανοί οι οποίοι τον στηρίζουν) και (3) εκλογίκευση (rationalization) των απαιτήσεων του που αυτή την στιγμή φαίνονται παράλογοι (irrational) γιατί ακόμη προσκρούουν αφ’ ενός μεν πάνω στην συμβατική μεθοδολογία απόδειξης της αλήθειας και αφ’ ετέρου, όπως είπα και παραπάνω στις ευρωπαϊκές ιδεολογίες. Το ότι όμως είναι παράλογοι τέτοιοι ισχυρισμοί δυστυχώς, και κάτω από την συστηματική καλλιέργεια των παραπάνω (1), (2) και (3), δεν αποτελεί εγγύηση της αυτοδίκαιης απόρριψής τους όπως η ιστορία η ίδια μας δείχνει (παράλογοι από κάθε άποψη ήταν και οι ισχυρισμοί του Μουσσολίνι περί της αναγκαίοτητος της εκστρατείας των Ιταλών στην Ερυθρέα του Χαϊλέ Σιλασιέ, αλλά και πιστευτοί έγιναν με μεγάλο ενθουσιασμό, και τον βοήθησαν τρομερά να θεμελιώσει την εξουσία του, παρά το ότι χρεωκόπησε ουσιαστικά από αυτό η χώρα).
Ο Γκρούεφσκι επιζητεί λοιπόν με την παραπάνω τακτική να πετύχει τα παρακάτω σε πρώτη φάση, διότι εάν τα πετύχει αυτά, θα ανοίξει πραγματικά ο δρόμος για την επίτευξη των απωτέρων στόχων του, που είναι να ταπεινωθεί η Ελλάδα σε μία παραδοχή των δικών του ισχυρισμών και ηττηθεί κατά κράτος στο διπλωματικό μέτωπο έτσι ώστε να αποκτήσει το κρατίδιο de facto εξουσία μια που de jure δεν μπορεί να έχει:
1. Αναστροφή του βάρους της αποδείξεως, ή έάν αυτό δεν μπορέσει να γίνει απολύτως δεκτό, ο εξαναγκασμός σε συμμετοχή της Ελλάδος στη διαδικασία απόδειξης της μη ύπαρξης της δήθεν «Μακεδονικής» μειονότητος. Δηλαδή, επιχειρείται μία συστηματική εκστρατεία να μετατεθεί το βάρος της αποδείξεως περί της υπάρξεως τέτοιας μειονότητος όχι μόνο σ’ αυτόν (όπως είναι τώρα η κατάσταση) ο οποίος διατείνεται ότι υπάρχει, αλλά και στην Ελλάδα η οποία θα κληθεί να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Υπάρχει ένα ιστορικό προηγούμενο το οποίο, κατά την γνώμη μου, αν και κατ’ ουσία εντελώς άσχετο, θα επιχειρηθεί να χρησιμοποιηθεί από τον Γκρούεφσκι κάνοντας χρήση ακριβώς των ίδιων ιδεολογιών που τώρα του είναι εμπόδιο. Και το προηγούμενο είναι στα debates των δεκαετιών 80, 90 και 2000 περί citizenship και national identity των εθνοτικών μεταναστευτικών μειονοτήτων, οι οποίες όντως βέβαια ήταν και είναι υπαρκτές και όχι εντελώς φανταστικές όπως είναι η δήθεν «Μακεδονική» μειονότητα, στις χώρες της πρώην Benelux. Σύμφωνα με την κατάληξη των debates αυτών η απόφαση στο κατά πόσον θίγεται η αρχή της ισότητας ανάμεσα στους απλούς πολίτες των κρατών αυτών από την μία και τους πολιτογραφημένους πολίτες των μεταναστευτικών μειονοτήτων με την αιτούμενη από τις δεύτερες αποκατάσταση των θιγομένων ανθρωπίνων και άλλων δικαιωμάτων τους από την άλλη, έγκειται πλέον όχι μόνον στις μειονότητες να αποδείξουν ότι το δικαιούνται, αλλά και στο κράτος να αποδείξει ότι δεν το δικαιούνται. Το αποτέλεσμα ιστορικά έχει πάντα δικαιώσει τους πρώτους (βλέπε για δείγμα, Kymlicka and Norman, 2000).
2. Αναστροφή της ερμηνείας του δικαίου προς όφελός του συνεχώς ισχυριζόμενος ότι αδικείται και ότι βάσει του (1) πράγμα που με την κατάλληλη συστηματική προετοιμασία εδάφους (πού γίνεται με τις παραπάνω προϋποθέσεις) έχει μεγάλες πιθανότητες να πετύχει.
3. Συστηματική σύνδεση, όπως πολύ σωστά διέκρινες στο σχόλιό σου, σε cognitive επίπεδο, στο οποίο εξ άλλου στοχεύει η προπαγάνδα του, της φανταστικής αυτής μειονότητος με τις ιστορικά αποδεδειγμένες εθνικές ή εθνοτικές μειονότητες που υπήρξαν θύματα εθνικών εκκαθαρίσεων και συστηματικής αφανισμού (Κούρδους, Αρμένιους, Κύπριους, Έλληνες, Βόσνιους, κλπ). Η σύνδεση αυτή δεν έχει επιτευχθεί ακόμη βέβαια, δείγμα όμως της προσπάθειας αυτής είδαμε στην τελευταία επιστολή του Γκρούεφσκι στον Πρωθυπουργό. Επειδή όμως οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν στόχο όχι εξειδικευμένους επιστήμονες αλλά τον απλό λαό της Ευρώπης ο οποίος στην βάση του δεν γνωρίζει ιστορία, εάν η προπαγάνδα αφεθεί να υφίσταται και μόνον για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, θα αποκτήσει critical mass και θα αρχίσει να γίνεται πιστευτή, σταδιακά, από ορισμένα στρώματα αλλά αρκετά για να επηρεάσουν εκλογικές βάσεις (και άρα και πείσουν τους πολιτικούς του συγκεκριμένου εκλογικού σώματος να τις υιοθετήσουν για να εκλεγούν) και να στοχεύσουν σε παρόμοιες (άσχετα εάν είναι εντελώς ανυπόστατες και άσχετες προς αυτούς) ιστορικές εμπειρίες των δευτέρων.
Η άμυνα και το αντίδοτο βασίζεται απόλυτα στην φιλοσοφία καθαρής σκέψης και στην απορρέουσα τακτική δράσης του ατόμου που πολύ σωστά παραθέτεις και επεξηγείς στα Stigmata, σκέψη η οποία εξ’ άλλου μας κάνει ικανούς να διακρίνουμε, αν κανείς δεχθεί την υπόθεση εργασίας που έθεσα στην αρχή, τις διάφορες τακτικές είτε αυτές έρχονται και άρχονται από το δικό μας κράτος είτε από άλλο.